Lang leve de koning

Zoals de UK haar Queen verloor vorige week, verloor ook het tennis haar Queen. Charles werd koning in de UK en de Spaanse versie van Charles – Carlos – werd de nieuwe koning in het mannentennis.

Als je de nieuwe tenniskoning nog niet kent, wordt het hoog tijd kennis te maken met de Murciaan. Alcaraz zijn naam werd al enkele jaren genoemd door de echte kenners. Vorig jaar maakten de tennisfans echt kennis met hem wanneer hij hoge ogen gooide op de US Open. Hij versloeg er Stefanos Tsitsipas en steeg van de 55^ste plek naar de 38^ste plek van de wereld. Op dat moment wist iedereen dat hij een grote zou worden. Maar niemand had het voor mogelijk gehouden dat hij exact een jaar later de nummer één plaats al zou bereiken.

Carlos is slechts 19 jaar en vier maanden jong, wat hem meteen ook de jongste nummer één van de wereld in de ATP-geschiedenis maakt. Dit zal hem veel media-aandacht geven. Ik ben er trots op dat hij het nieuwe uithangbord is van de sport. Hij heeft alles. In geen jaren hebben de tennisfans eens speler als hem mogen meemaken. Zijn spel doet denken aan alle leden van de big three; hij heeft de lenigheid van Djokovic, de fysieke presence van Nadal en de genialiteit van Federer. 

Betekent dit dan dat Alcaraz de komende jaren alles zal winnen? Misschien wel, misschien ook niet. Gelukkig heeft Alcaraz al een rivaal; Sinner. Sinner en Alcaraz hebben de laatste maanden enkele waanzinnige wedstrijden tegen elkaar gespeeld. Vorige week speelden ze nog de langste US Open-match (5u15min) tegen elkaar. Deze rivaliteit zal belangrijk zijn voor de sport en voor Alcaraz. Belangrijk voor de sport omdat niemand houdt van alleenheerschappij. Belangrijk voor Alcaraz want iedere grote kampioen wordt nog groter als hij een rivaal heeft waarmee hij zich kan meten. Betere voorbeelden dan de onderlinge rivaliteiten tussen Nadal, Djokovic en Federer bestaan er niet.

Laten we hopen dat de nieuwe koningen, Carlos en Charles gespaard blijven van kommer en kwel. Lang leve de koning.